Lobbying

Lobbing cechują przemyślane cele oraz doskonała organizacja działań. W procesie komunikacji pomiędzy obywatelami a przedstawicielami władzy lobbing zakłada obecność pewnego rodzaju ogniwa, jakim jest obecność pośrednika.

„Obywatel, który we własnym imieniu, indywidualnie i za pomocą własnych środków stara się oddziaływać na przedstawicieli władz państwowych, nie jest uważany za lobbystę”.( Jasiecki, Molęda-Zdziech , Kurczewska, 2002, s.20). Definitywnie lobbystą byłaby osoba, która występowałaby w interesie innych osób. „Każdy lobbing pociąga za sobą komunikowanie, jako drogę przekazywania wpływu.”(Kurczewska, Molęda-Zdziech, 2002, s. 50).

Lobbying a formy nacisku

Lobbing nie jest jedyną formą nacisku w sferze publicznej. Co wyróżnia to pojęcie? Istnieją pewne kryteria, które pozwalają odróżnić lobbing od form, które nie są rzecznictwem interesów.

Pojęcie lobbingu powinno być stosowane jedynie wobec takiej działalności, której cel to wpływanie na decyzje organów władzy publicznej.

Czyli jest to oddziaływanie na przedstawicieli władzy ustawodawczej, wykonawczej jak również sądowniczej. Obejmuje ona wszystkie poziomy. Natomiast wpływy wywierane na decyzje korporacji, osób prywatnych jak i różnego rodzaju organizacji pozarządowych w tym fundacji czy stowarzyszeń nie wchodzi w jego zakres. Kolejną cechą lobbingu jest zamiar wywierania wpływu. Na decyzje władz państwowych i nie tylko państwowych mogą oddziaływać liczne wydarzenia.

Natomiast, jeśli nie towarzyszy im świadomy zamiar wywierania wpływu, nie można mówić tu o zjawisku lobbingu, które z pewnością nie jest działalnością przypadkową.

Pobierz darmowy fragment (bez podawania maila)

Mimo tego, że większość lobbystów reprezentuje poszczególne grupy nacisku lub interesu, lobbing nie powinien być utożsamiany z zachowaniami grup interesu przynajmniej z trzech powodów.

Po pierwsze, lobbing może być stosowany zarówno przez jednostki jak i grupy.
Po drugie, grupy interesu angażują się bardzo często w dodatkowe działania oprócz lobbingu, a część z nich w ogóle się nim nie zajmują.
Po trzecie, jednostki lub grupy interesu mogą znaleźć bezpośrednią reprezentację bez interwencji ze strony lobbystów. Lobbing to tylko jedna z metod będących do dyspozycji jednostek lub grup. Powinna być ona traktowana raczej w kategoriach pewnego procesu, uwzględniającego jej dynamikę.