Globalizacja wady i zalety

Globalizacja ogranicza i znosi bariery fizyczne, technologiczne, polityczne i społeczne pomiędzy państwami tworząc zintegrowany rynek globalny. Słowo globalizacja dość często bywa zastępowane takimi terminami jak internacjonalizacja, integracja społeczna czy transnacjonalizacja gospodarki.

Pojęcia te jednak mają nieco odmienne znaczenia. Internacjonalizacja gospodarki w tradycyjnym rozumieniu tych słów oznacza rozwój stosunków międzynarodowych względnie niezależnymi gospodarkami oraz przedsiębiorstwami narodowymi[1]. Jest to więc proces ilościowy odnoszący się do wzrostu handlu zagranicznego lub przepływu kapitału. Integracja gospodarcza natomiast to element globalizacji. Podczas procesu globalizacji następuje integracja rynków, gospodarek oraz podmiotów gospodarczych. Transnacjonalizacja gospodarki natomiast to stopień „powiązań gospodarki z gospodarką światową głównie przez działanie korporacji transnarodowych”[2].

Współczesna globalizacja znacznie różni się od wcześniejszych form umiędzynaradawiania życia gospodarczego.

Cechuje ja rosnąca mobilność kapitału i dóbr, towarzyszy jej postęp techniczny dokonujący się na niespotykaną dotąd skalę, gwałtownie spadają koszty transakcyjne gospodarczej współpracy z zagranica, zmniejsza się znaczenie odległości geograficzne i różnic stref czasowych. Firmy funkcjonujące w warunkach globalizacji gospodarki światowej powinny efektywnie wykorzystać wszystkie istniejące możliwości, jakie stwarzają procesy globalizacyjne. Szkolenia z komunikacji międzykulturowej są tu niezbędne. Przedsiębiorstwa szukać mogą, zatem swojej przewagi w walce konkurencyjnej poprzez wprowadzenie strategii internacjonalizacji swojej działalności. Wejście na rynki zagraniczne może znacznie poprawić pozycję konkurencyjną przedsiębiorstwa.

Poprawne wejście na rynki zagraniczne wymaga znajomości wielu aspektów międzynarodowego biznesu. Jednym z nich są kulturowe różnice w negocjacjach międzynarodowych.

Zalety globalizacji

Zwolennicy globalizacji twierdzą, że ma ona potencjał, by uczynić ten świat lepszym miejscem do życia i rozwiązać niektóre głęboko zakorzenione problemy, takie jak bezrobocie i ubóstwo.

1. Wolny handel ma zmniejszyć bariery, takie jak cła, podatki od wartości dodanej, dotacje i inne bariery między narodami. Nie jest to prawdą. Nadal istnieje wiele barier dla wolnego handlu. Historia Washington Post mówi, że "problem polega na tym, że duże kraje G20 dodały od 2008 roku ponad 1200 restrykcyjnych środków w zakresie eksportu i importu".

2. Zwolennicy globalizacji mówią, że globalizacja to wolny handel, który promuje globalny wzrost gospodarczy; tworzy miejsca pracy, czyni przedsiębiorstwa bardziej konkurencyjnymi i obniża ceny dla konsumentów.

3. Konkurencja między krajami ma doprowadzić do spadku cen. W wielu przypadkach nie jest to skuteczne, ponieważ kraje manipulują swoją walutą, aby uzyskać przewagę cenową. 4. Daje ona również krajom biednym, poprzez napływ kapitału zagranicznego i technologii, szansę na rozwój gospodarczy, a poprzez szerzenie dobrobytu stwarza warunki, w których może kwitnąć demokracja i poszanowanie praw człowieka. Jest to odwieczny cel, który nie został osiągnięty w większości krajów.

4. Większość ludzi postrzega szybkie podróże, masową komunikację i szybkie rozpowszechnianie informacji przez Internet jako korzyści z globalizacji.

5. Pracownicy mogą przenosić się z kraju do kraju, aby sprzedawać swoje umiejętności. To prawda, ale może to powodować problemy z istniejącą siłą roboczą i presję na obniżanie płac.

6. Dzielenie się technologią z krajami rozwijającymi się pomoże im w rozwoju. To prawda dla małych krajów, ale kradzież technologii i własności intelektualnej stała się dużym problemem

7.Firmy międzynarodowe inwestujące w biznes w innych krajach zapewniają zatrudnienie ludziom i często wydobywają ich z ubóstwa.

Wady globalizacji

1.Duże międzynarodowe korporacje mają możliwość wykorzystywania rajów podatkowych w innych krajach w celu uniknięcia płacenia podatków.

2. Korporacje wielonarodowe są oskarżane o niesprawiedliwość społeczną, niesprawiedliwe warunki pracy (w tym płace za pracę niewolniczą, warunki życia i pracy), jak również o brak troski o środowisko, niewłaściwe zarządzanie zasobami naturalnymi i szkody ekologiczne.

3. Korporacje wielonarodowe, które wcześniej ograniczały się do działalności komercyjnej, coraz częściej wpływają na decyzje polityczne. Wiele osób uważa, że istnieje zagrożenie, że korporacje będą rządzić światem, ponieważ w wyniku globalizacji zdobywają władzę.

4. Budowanie produktów za granicą w krajach takich jak np. Chiny naraża technologie na ryzyko ich kopiowania lub kradzieży.

Globalizacja a populizm

Po II wojnie światowej społeczność międzynarodowa zebrała się, aby zbudować wspólną przyszłość. Teraz musi to zrobić ponownie. Ze względu na powolne i nierównomierne ożywienie w dekadzie po światowym kryzysie finansowym, znaczna część społeczeństwa stała się niezadowolona i rozgoryczona, nie tylko polityką i politykami, ale także globalizacją i całym systemem gospodarczym, który jest jej podstawą. W erze powszechnego braku bezpieczeństwa i frustracji populizm staje się coraz bardziej atrakcyjny jako alternatywa dla status quo.

Globalizacja a globalizm

Jednak dyskurs populistyczny wymyka się - i często myli - merytorycznym rozróżnieniom między dwoma pojęciami: globalizacją i globalizmem. Globalizacja jest zjawiskiem napędzanym przez technologię i przepływ idei, ludzi i towarów. Globalizm jest ideologią, która przedkłada neoliberalny porządek globalny nad interesy narodowe. Nikt nie może zaprzeczyć, że żyjemy w zglobalizowanym świecie. Ale to, czy wszystkie nasze polityki powinny być "globalistyczne", jest wysoce dyskusyjne. Przecież ten moment kryzysu postawił ważne pytania o naszą globalną architekturę rządów. Ponieważ coraz więcej wyborców domaga się "przejęcia kontroli" od "globalnych sił", wyzwaniem jest przywrócenie suwerenności w świecie, który wymaga współpracy. Zamiast zamykać gospodarki poprzez protekcjonizm i politykę nacjonalistyczną, musimy stworzyć nowy pakt społeczny między obywatelami a ich przywódcami, tak aby wszyscy czuli się wystarczająco bezpiecznie w domu, by pozostać otwartymi na świat. W przeciwnym razie trwający rozpad naszej tkanki społecznej może ostatecznie doprowadzić do upadku demokracji.

Ponadto wyzwania związane z czwartą rewolucją przemysłową (4IR) zbiegają się w czasie z szybkim pojawieniem się ograniczeń ekologicznych, pojawieniem się coraz bardziej wielobiegunowego porządku międzynarodowego i rosnącymi nierównościami.

Te zintegrowane zmiany wprowadzają w nową erę globalizacji. To, czy poprawi to ludzką kondycję, będzie zależało od tego, czy ład korporacyjny, lokalny, krajowy i międzynarodowy będzie w stanie dostosować się w czasie. Tymczasem kształtują się nowe ramy globalnej współpracy publiczno-prywatnej. Współpraca publiczno-prywatna polega na wykorzystywaniu sektora prywatnego i otwartych rynków do napędzania wzrostu gospodarczego dla dobra publicznego, mając zawsze na uwadze równowagę ekologiczną i integrację społeczną. Aby jednak określić dobro publiczne, musimy najpierw zidentyfikować podstawowe przyczyny nierówności. Na przykład, podczas gdy otwarte rynki i zwiększona konkurencja z pewnością przynoszą zwycięzców i przegranych na arenie międzynarodowej, mogą one mieć jeszcze wyraźniejszy wpływ na nierówności na szczeblu krajowym. Ponadto rosnąca przepaść między prekariatem a uprzywilejowanymi jest wzmacniana przez modele biznesowe 4IR, które często wywodzą się z czynszów z tytułu posiadania kapitału lub własności intelektualnej. Zmniejszenie tej przepaści wymaga od nas uznania, że żyjemy w nowym typie gospodarki opartej na innowacjach i że potrzebne są nowe globalne normy, standardy, polityki i konwencje w celu ochrony zaufania publicznego. Nowa gospodarka już zakłóciła i zreorganizowała niezliczone gałęzie przemysłu oraz zlikwidowała miliony pracowników. Dematerializuje ona produkcję, zwiększając intensywność wiedzy w zakresie tworzenia wartości. Zwiększa konkurencję na krajowych rynkach produktowych, kapitałowych i pracy, a także pomiędzy krajami przyjmującymi różne strategie handlowe i inwestycyjne. I podsyca nieufność, szczególnie wobec firm technologicznych i ich zarządzania naszymi danymi.

Pobierz darmowy fragment (bez podawania maila)

Rynek globalny wpłynął na przyśpieszenie obiegu informacji, skrócenie dystansu zarówno czasowego jak i przestrzeni a także na dynamizację przemian społeczno‐gospodarczych. Spowodowało to komplikacje w procesach funkcjonowania wielu podmiotów na rynku gospodarczym. Zmiany dotyczą niemal wszystkich dziedzin funkcjonowania przedsiębiorstw – marketingu, finansów, zarządzania zasobami ludzkimi, zarządzania wiedzą, prawa itd.

Kraje, regiony i przedsiębiorstwa są ze sobą tak ściśle powiązane gospodarczo jak nigdy dotąd.

W miarę intensyfikacji walki konkurencyjnej, wzrastania niepewności co przyniesie jutro oraz redukcji cyklu życia produktów, coraz bardziej zwiększa się rola zarządzania międzykulturowego. Zintegrowanej gospodarce systemu światowego towarzyszy różnorodność systemów społecznych i kulturowych. Zatem problem odnalezienia się w owej różnorodności człowieka zajmującego się profesjonalnie sferą ekonomii jest jednym z najistotniejszych wyzwań, wobec których stać będą specjaliści do spraw zarządzania.

Globalne zmiany na świecie, zmiany w aktywności politycznej, gospodarczej i biznesowej, a także rozwój technologii, transportu i komunikacji wymuszają na przedsiębiorstwach walkę o przetrwanie, zmianę strategii i wyjście poza granice własnego kraju. Ograniczony rynek, presja konkurencyjna, popyt na tańsze zasoby i ogólnie cała dynamika świata ponowoczesnego, zmuszają liderów biznesu do przeniesienia punktu ciężkości z tradycyjnych celów na alternatywne środki skutecznego biznesu i wejścia na rynki globalne w celu uzyskania przewagi konkurencyjnej.

Rozwój międzynarodowej działalności gospodarczej zbiegł się z szeroko rozpowszechnionym zjawiskiem globalizacji rynków (Cavusgil, Knight i Riesenberger, 2008).

Globalizacja rynków odnosi się do rosnącej integracji gospodarczej i rosnącej współzależności krajów w obrębie całego globu. Umiędzynarodowienie firm odnosi się do tendencji tychże do systematycznego zwiększania międzynarodowego zasięgu swojej działalności, natomiast globalizacja to makrotrend intensywnych relacji gospodarczych między krajami świata.

Globalizacja rynków zachęca firmy do umiędzynarodowienia i do znacznego zwiększenia wolumenu i rodzajów transgranicznych transakcji dotyczących towarów, usług i kapitału. Ponadto globalizacja prowadzi do szybkiego upowszechniania produktów, technologii i wiedzy na świecie, niezależnie od ich pochodzenia. Proces globalizacji jest procesem naturalnym, będącym wynikiem narastającego i przyspieszonego procesu uogólniania charakteru i procesu produkcji.

Rozwój nauki, inżynierii i technologii oraz ekspansja rynków towarów na całym świecie prowadzą do umiędzynarodowienia rozwoju gospodarczego i finansowego oraz globalnego rozpowszechnienia tych idei. Globalizacja jest rozumiana jako proces prowadzący do większej integracji gospodarczej gospodarek narodowych, jako proces fragmentacji gospodarki światowej i gospodarki międzynarodowej; jest procesem otwierania gospodarek narodowych poprzez zniesienie granic gospodarczych i finansowych, a tym samym ich transformacja w międzynarodowy rynek ekonomiczno-finansowy (Jovanovski, 2007). Globalizacja to ogólnoświatowy trend, w wyniku którego gospodarki na świecie tracą swoje granice i zlewają się ze sobą.

Firmy nie są już uwięzione w swoich granicach i mogą realizować szeroką gamę działań biznesowych na całym świecie. Wiele firm obecnych na rynkach globalnych pozyskuje surowce lub prowadzi prace badawczo-rozwojowe na całym świecie. Bariery handlowe kruszeją, a światowy handel towarami i usługami między krajami rośnie szybciej niż produkcja krajowa.

W efekcie wielu firm nie stać na luksus zakładania, że sukces rodzimego rynku doprowadzi do długoterminowej rentowności (Cullen i Parboteeah, 2010). Przepływ pieniędzy przez granice państw jest swobodniejszy, firmy poszukują lepszych stóp finansowania w skali globu, a inwestorzy na całym świecie szukają korzystniejszego zwrotu z inwestycji. Globalizacja, rozumiana w aspekcie ekonomicznym, ma dwa główne składniki: globalizację rynków i globalizację produkcji.

Globalizacja rynków oznacza połączenie historycznie osobnych rynków krajowych w jeden duży rynek globalny. W ostatnich latach nieustannie dyskutuje się, że gusta i preferencje konsumentów z różnych krajów i narodów zaczynają się ujednolicać na poziomie globalnym, co pomaga wytworzyć rynek globalny.

Firmy oferujące standaryzowane produkty na całym świecie pomagają w tworzeniu tego globalnego rynku. Najpowszechniejszymi światowymi rynkami nie są rynki masowych produktów konsumenckich, ponieważ wciąż istnieją różnice między krajami pod względem gustów i preferencji w tym aspekcie i wciąż ma to wielkie znaczenie jako swego rodzaju hamulec globalizacji. Chodzi tu o rynki dóbr przemysłowych i materiały, na które jest uniwersalne zapotrzebowanie.

Globalizacja produkcji odnosi się do tendencji firm do poszukiwania dostawców towarów i usług na całym świecie w celu wykorzystania międzykrajowych różnic w cenie i jakości czynników produkcji. Firmy robią to, aby obniżyć koszty ogólne, a tym samym poprawić jakość lub funkcjonalność swoich produktów by skuteczniej konkurować (Hill, 2008).

Zmiany, które zachodzą obecnie, nie są odizolowane od konkretnego kraju, branży czy problemu. Są one uniwersalne, a zatem wymagają globalnej reakcji. Brak nowego podejścia opartego na współpracy byłby tragedią dla ludzkości. Aby opracować projekt wspólnej architektury globalnego zarządzania, musimy unikać pogrążania się w obecnym momencie zarządzania kryzysowego. Konkretnie, zadanie to będzie wymagało dwóch rzeczy od społeczności międzynarodowej: szerszego zaangażowania i zwiększonej wyobraźni. Zaangażowanie wszystkich interesariuszy w trwały dialog będzie miało kluczowe znaczenie, podobnie jak wyobraźnia do myślenia systemowego, wykraczającego poza własne, krótkoterminowe rozważania instytucjonalne i krajowe.

Dobrego dnia.

Michał

Autor: dr Michał Chmielecki, prof.

Od ponad 15 lat doradzam firmom, prowadzę warsztaty i coaching w zakresie kompetencji przywódczych. Mam nadzieję, że Projekt Przywództwo pomoże Ci rozwijać wiedzę w zakresie komunikacji i przywództwa oraz zainspiruje Cię do wdrażania zmian i ciągłego rozwoju.

P.S. Jak zawsze zapraszam Cię do dołączenia do moich kanałów w mediach społecznościowych. Dziękuję za poświęcony czas.

Zachęcam Cię do dowiedzenia mojego bloga o zarządzaniu i przywództwie

Jak być pewnym siebie i uporać się z niską samooceną?

Jak rozwiązywać problemy? Pytania ułatwiające rozwiązywanie problemów

Jak zwiększyć wydajność. 14 kluczowych kroków ku większej wydajności i skuteczności.

Jak się zmotywować mając przed sobą duży cel?

6 rzeczy, których nigdy nie warto robić

Jak wyglądać na pewnego siebie?

Globalizacja wady i zalety literatura

[1] St. Miklaszewski (red.), MSG u progu XXI w., Difin, W-wa 2003, s.17

[2] B.Liberska(red.) Globalizacja: Mechanizmy i wyzwania, op.cit., s. 19

Gobalizacja kwartalniki naukowe

Journal of Globalisation Studies

Ekspansja na rynki zagraniczne

Zwykle wśród najważniejszych problemów stawianych przed firmami planującymi rozpocząć ekspansję na rynki zagraniczne wymienia się (i bardzo słusznie): kwestie regulacji prawnych oraz ryzyko walutowe.

Stanowczo zbyt rzadko wymienia w tym miejscu kwestie związane kulturą, zarządzaniem międzykulturowym, negocjacjami międzynarodowymi, zatrudnianiem lokalnego personelu i dostosowywaniem produktów i usług do lokalnych wymagań.

Stanowią one jednak dość wyraźny hamulec dla wzrostu. Przedsiębiorstwa myślące poważnie o ekspansji międzynarodowej muszą zrozumieć kulturę w kontekście której będą działały i budowały relacje. Istotne są tu szkolenia z komunikacji międzykulturowej.

Niedopilnowanie tech kwestii w początkowych etapach może tłumić wszelkie próby umiędzynarodowienia już w zarodku.

Cztery reguły zarządzania międzykulturowego i przywództwa międzykulturowego pomocne przy ekspansji na rynki zagraniczne

1. Określ dokąd dążysz; zasięgnij wiedzy aby szczegółowo zrozumieć twój nowy rynek

Może to wydawać się oczywiste, ale wiele firm nie ma do końca przemyślanej strategii wkroczenia na obcy teren, a konkretniej, ich kierownictwo nie rozrysowuje sobie zalet i wad takiego działania. Argument pod tytułem „duża, szybko rozwijająca się gospodarka” jest po prostu niewystarczający dla tak znaczącej decyzji.

Pomyśl oczywiście o środowisku rynkowym (jego wymiarach, potencjalnych konkurentach), ale poświęć też pewną porcję czasu i energii na zrozumienie kulturowych aspektów nowej lokalizacji. Zastanów się na przykład czy twój model biznesowy, twoje produkty/usługi, itp. byłyby czymś, co by w ogóle wzbudziło zainteresowanie wśród konsumentów i innych interesariuszy na nowym rynku.

2. Nie daj się zaskoczyć i nawiąż tak wiele lokalnych powiązań ile możesz

Poświęć trochę czasu na wypracowanie twojego kapitału relacyjnego. Nawiąż rozmowy z przyjaciółmi, byłymi wspólnikami, rodziną i innymi. Sprawdź czy mają interesujące kontakty na rynku docelowym. Poświęć czas na zbudowanie nowych relacji z tymi kontaktami zanim uruchomisz działalność. Nigdy nie zaniedbuj tego etapu.

3. Przygotuj się jako lider do zarządzania wielokulturowym przedsiębiorstwem

Aby upewnić się, że twój wzrost na obcym rynku podąża w dobrym kierunku, będziesz potrzebował zespołu rekrutującego się z lokalnych specjalistów. Wykorzystaj swoje kontakty w celu odszukania miejscowych talentów. Najlepiej sam zacznij spotykać się z potencjalnymi kandydatami. Nie oddawaj tak istotnej operacji w cudze ręce, gdyż może to zaważyć na twoim sukcesie lub porażce.

Musisz się także upewnić, że ty i twój zespół zarządzający jesteście odpowiednio przygotowani do prowadzenia geograficznie rozproszonej, wielokulturowej grupy. Nie bójcie się nawiązywania współpracy z doradcami i trenerami specjalizującymi się w relacjach międzykulturowych (i znów, skorzystaj ze swoich kontaktów by polecili ci z kim najlepiej nawiązać współpracę).

Tego typu specjaliści mają zwykle duże doświadczenie w pomaganiu organizacjom przygotować się do takich wyzwań, a następnie skutecznie je przepracować. Nie bójcie się też korzystania z sugestii bardziej doświadczonych osób. Wasze działanie stanowi dużą przemianę i należy skorzystać z wszelkich dróg asekuracji by złagodzić potencjalny upadek.

4. Komunikacja powinna być regularna i szczegółowa

Działanie w rozproszonym geograficznie zespole zawsze stanowi olbrzymie wyzwanie – jest to działanie ponad podziałami kulturowymi i ponad strefami czasowymi. Upewnij się, że jesteś w stałym kontakcie ze swoim zespołem, nie ważne czy na rynku macierzystym czy zagranicą. Istnieje wiele darmowych narzędzi, które w tym pomagają (Slack, Google Hangout, etc.).

Nie ma więc powodu by nie kontaktować się w czasie rzeczywistym. Upewnij się również, że komunikując swoje myśli w sposób transparentny, rozmawiając o tym jak radzi sobie firma i jakiego oczekujesz od nich wkładu. Międzynarodowa ekspansja nie ma prawa się udać bez zaangażowanych i zmotywowanych pracowników. Stała komunikacja z pewnością pomoże wzbudzić w pracownikach wysoki poziom zaangażowania.

Istnieje oczywiście wiele innych aspektów, które przedsiębiorcy uznają za istotne na czas ekspansji międzynarodowej. Jednakże szybkie ujarzmienie problemów związanych z przywództwem międzykulturowym powstających na styku kultur już na wczesnym etapie wkraczania na nowy rynek, pomoże zbudować mocny fundament dla późniejszego sukcesu firmy.

Ekspansja na rynki zagraniczne a zatrudnianie pracowników z lokalnego rynku

Groupon podąża dość wyboistą trasą od momentu jego założenia. Rozwijał się szybko (dzięki zastrzykowi pieniędzy od inwestorów i ze sprzedaży papierów wartościowych) i dość prędko zogniskował swoje starania na rynkach międzynarodowych.

Jednym z ciekawszych przykładów było tu wejście na rynek Chiński. W 2011 roku technologiczny serwis informacyjny TechInAsia opublikował wyczerpujący artykuł o błędach popełnionych przez Groupona w Chinach.

Jednym z nich była wyraźna niechęć do zatrudniania lokalnych specjalistów aby działali na stanowiskach menedżerskich. Wywołało to wiele problemów, a z pewnością ograniczyło zdolności adaptacyjne Groupona na rynek chiński. Nikogo nie zaskoczyło, że firma zamknęła swój chiński oddział w 2014 roku.

Airbnb to z kolei zupełnie inny przypadek. Firma zmagała się co prawda z pewnymi problemami natury regulacyjnej wchodząc na nowe rynki, ale ekspansja firmy uosabia właściwie klasyczną mitologię sukcesu. Firma osiągnęła to dzięki zatrudnianiu lokalnych pracowników w działach obsługi klienta, angażowaniu ich w budowanie relacji z lokalną społecznością oraz rekrutowanie nowych pracowników, a także dzięki skupianiu uwagi na zrozumieniu kontekstu kulturowego w ramach którego działają.

Ekspansja na rynki zagraniczne a adaptacja kulturowa produktu

Przed wprowadzeniem produktu czy też szeregu produktów na rynek międzynarodowy niezwykle istotna jest analiza kultury, a dokładniej rzecz ujmując poziomu przynależności do określonej kultury narodowej. Wynika to z faktu, iż poszczególne kultury narodowe są reprezentowane przez nabywców, których zachowanie i wybory będą determinowane przez wzorce, zwyczaje kulturowe oraz wartości i normy. Dlatego też tak ważne jest poznanie przynależności kulturowej nabywców z danego kraju oraz charakterystyki ich kultury.

Kultura narodowa jako zbiór cech charakteryzujących kulturę danego kraju ma w ekspansji na rynki zagraniczne szczególne znaczenie. Wiedza na temat kultury narodowej jako elementu otoczenia międzynarodowego jest podstawą selekcji rynków docelowych w procesie ekspansji na rynki zagraniczne.

O „spasowaniu” danego produktu i rynku decyduje tzw. dystans kulturowy, inaczej mówiąc różnice między kulturą kraju pochodzenia produktu a kulturą kraju docelowego, a dokładniej różnice w wartościach kuturowych, różnice językowe, społeczno-polityczne itd..

Im mniejszy dystans kulturowy, tym bardziej pozytywne postawy określonego środowiska zagranicznego do danego produktu. Mówiąc inaczej im większe podobieństwo kulturowe krajów, tym łatwiejszy może być poziom adaptacji produktu.

Produkty culture free i culture bound

Istotnym aspektem jest również rodzaj danego produktu. Mamy do czynienia z produktami typu „culture – free” lub „culture – bound”. Produkty „culture- free” nie mają związku z kulturami narodowymi, przez co można
w największym stopniu standaryzować ich cechy fizyczne. Należą do nich głównie produkty hi-tech (np. komputery, sprzęt AGD i RTV, do pewnego stopnia również samochody), które cechują się praktycznie brakiem związku z normami zachowań, tradycjami, kontaktami międzyludzkimi. Ich zaletą jest to, że zaspokajają identyczne potrzeby nabywców należących do tych samych segmentów na rynkach zagranicznych.

Drugim rodzajem są produkty określane jako tzw. „culture – bound”, czyli mocno związane z kulturą, a to ze względu na długotrwałą obecność w kulturze danej społeczności. One trudniej poddają się standaryzacji ponieważ mają zasadnicze znaczenie dla wyrażenia tożsamości kulturowj konsumenta. Do tej grupy zalicza się np. żywność i napoje, produkty związane z urządzeniem mieszkania.

Czynniki kulturowe w dużym stopniu determinują wprowadzenie produktu na rynek oraz jego wybór przez konsumentów. Jest to nierozerwalnie połączone z istnieniem określonej kultury materialnej i duchowej oraz konkretnych potrzeb ludzi w danym regionie.

Nawet na zróżnicowanych kulturowo obszarach można dostrzec pozytywne przyjęcie danego produktu w przypadku, gdy nazwa marki kojarzona jest podobnie w wielu językach lub gdy nazwami marek są nazwiska znanych na całym świecie i faktycznie istniejących osób.

Czynnik jakim jest język danej społeczności jest tu niezwykle istotny, gdyż zróżnicowanie języków ma szczególny wpływ na nazwę marki/produktu. Jej brzmienie powinno być takie, aby nabywcy występujący na różnych rynkach mogli je łatwo wymówić, a co ważniejsze nie może nasuwać ona niewłaściwych skojarzeń.