Tysiące menedżerów stoi przed wyzwaniem stworzenia takich struktur i metod przywództwa w organizacji w obliczu wielokulturowości by były one efektywne i przyniosły wymierne korzyści dla firmy.  Przywództwo międzykulturowe koncentruje się przede wszystkim na sprawnym przewodzeniu zróżnicowanym kulturowo zasobom ludzkim, a także na wykorzystaniu ich jako środka uzyskania przewagi konkurencyjnej. Głównym zadaniem przywództwa międzykulturowego w globalizującym się środowisku jest facylitacja i prowadzenie synergicznej komunikacji pomiędzy pracownikami reprezentującymi odmienne wartości, poglądy i normy kulturowe. Komunikacja ta niezbędna jest do poprawnego transferu umiejętności i wiedzy niezbędnych do funkcjonowania na zróżnicowanej kulturowo arenie biznesu międzynarodowego.

Zainteresowanie przywództwom międzykulturowym przypadło na lata 60. Zauważono wtedy, że kultura kształtuje zachowania związane z realizacją zadań stawianych liderom. Zmiany, które szczególnie silnie wpłynęły na rozwój zarzadzania międzykulturowego to m.in. upadek realnego socjalizmu w wielu krajach, postępująca integracja Wspólnot Europejskich, ekspansja krajów Azji Południowo-Wschodniej, a przede wszystkim rozwój korporacji transnarodowych. Rozwój korporacji transnarodowych w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat nabrał tempa, a ich znaczenie nieustannie rośnie, co głównie spowodowane jest rosnącą siłą finansową przedsiębiorstw oraz ich znaczącym wpływem na gospodarki poszczególnych państw jak i na gospodarkę globalną. W roku 1970 na globalnym rynku działało około 7000 korpora­cji określanych mianem wielonarodowych i ponadnarodowych. Znajdowały się one  jedynie na obszarze 14 najlepiej rozwiniętych państw. Obecnie liczba korporacji przekroczyła 100 000, a liczba ich spółek córek zbliża się powoli do 1 000 000.