Religia

Istnieje wiele dowodów na to, iż religia wpływa na całe spektrum zachowań ludzkich oraz wyniki ekonomiczne jednostek, grup jak i całych narodów. (Iannaconne, 1998).

Praktyki religijne mają duży wpływ na biznes w tym zarządzanie. Religie promują odmienne wartości, normy i postawy, które wpływają na sposób jego prowadzenia. I tak np. konfucjanizm promuje harmonijne relacje i dostosowanie się do rzeczywistości.(Weber, 1964, s.248). Purytanizm natomiast racjonalizm i opanowywanie otaczającego nas świata. Religie mogą odmiennie definiować rolę pracy w życiu człowieka czy też wpływać na chęć odniesienia sukcesu (McClelland, 1961).[1]

„Problem Boga nie jest łatwy. Niektórzy powiadają, że Bóg stworzył człowieka, a inni, że człowiek stworzył Boga. Jedni twierdzą, że Bóg żyje, a drudzy, że umarł. [...] Buddyści nie wierzą w Boga, podczas gdy hinduiści prawdopodobnie wierzą w Boga, który ma liczne manifestacje.” (Favazza, 2006, s.75).

Religia towarzyszyła zawsze życiu ludzkiemu i zawsze była swego rodzaju tajemnicą.

Świadczą o tym historyczne i współczesne teorie, które różnie interpretują źródło istnienia i naturę religii (Zdybicka, 1993, s.11). Religia i kultura są ze sobą nierozerwalnie złączone (Lamb, 1982, s.358).

George Bernard Shaw napisał kiedyś, iż religia jest jedna aczkolwiek istnieją setki jej wersji. W północnej czy południowej, wschodniej czy zachodniej części naszego globu, religia i wierzenia religijne odgrywały ogromną rolę w każdym społeczeństwie. Można powiedzieć, iż w zasadzie były jego rdzeniem.

Od ponad 100 000 lat (najstarszy dowód na istnienie religii) religia jest bardzo znaczącym i wpływowym aspektem ludzkiego życia.

„Tradycyjnie przyjmuje się, że termin religia pochodzi od łacińskiego słowa – religio. Jest to jednak sprawa dyskusyjna, bowiem istnieją jeszcze inne łacińskie formy, w których można doszukiwać się pochodzenia słowa religia (relegere, religare, reeligere). Najogólniej jednak można zdefiniować, że religia wyraża, określa i opisuje system wierzeń oraz praktyk ukierunkowanych na świat duchowy lub nadprzyrodzony, który istnieje i funkcjonuje w społeczności ludzkiej. Religia manifestuje także relację jednostki do różnie pojmowanego sacrum, czyli sfery świętej i boskiej. (Encyklopedia Serwisu Ekumenicznego, www.kościół.pl).”

Webster's New World Dictionary Third College Edition definiuje religię jako “każdy szczególny system wierzeń, często zawierający kodeks etyczny oraz filozofię”. Według tej definicji komponentami religii są zatem wiara i czczenie bóstwa oraz zachowania etyczne w stosunku do innych osób.

Religia składa się z wielu elementów, które wyrażają jej cechy oraz charakter.

Najważniejszym z nich jest doktryna, czyli zespół prawd wiary, zwanych dogmatami. Kolejnym elementem religii jest jej kult, czyli czynności rytualne. Religia bywa najczęściej zorganizowana w sposób społeczno-instytucjonalny. Jest to przede wszystkim wspólnota religijna, znana np. w chrześcijaństwie jako kościół oraz osoby, które zajmują się organizacją życia religijnego, czyli kapłani lub – najogólniej – duchowni.

Jak dowodzi współczesna filozofia religii, psychologia oraz teologia osoba ludzka posiada naturalną potrzebę określenia się wobec sfery sacrum. Relacja jednostki do sacrum koncentruje się wokół poczucia świętości - chęci zbliżenia się do sacrum, poczucia lęku, czci czy dystansu wobec niego. Wszystkie religie spełniają szereg psychologicznych i społecznych potrzeb.

Redukują niepewność, definiują dopuszczalne postępowanie, definiują pojęcia dobra i zła, poza tym religia podtrzymuje społeczną solidarność (Haviland, 2002, s.361). „Główne religie światowe odzwierciedlały i równocześnie kształtowały wartości najważniejsze w życiu społeczeństw. Przywódcy religijni na przestrzeni dziejów wywierali przemożny wpływ na kwestie moralne, społeczne i polityczne [...].” (Coogen, 1999, s.13). Rolę religii świetnie ujął Grondona, mówiąc, iż na kartach historii, religia była najbogatszym źródłem wartości (Grondona, 2000, s.47).

Religia powinna stanowić również istotny element szkolenia z komunikacji międzykulturowej.

[1] McClelland podtrzymuje hipotezę Webera o odmiennej orientacji na osiągnięcia pomiędzy populacjami protestanckimi i katolickimi w Ameryce Północnej.