Ambiwertyk
Kim jest ambiwertyk? Czym cechuje się ambiwertyk? W jakich sytuacjach ambiwertyk staje się ekstrawertykiem a w jakich introwertykiem.
Zacznijmy od podstawowego pytania
Kto to jest ambiwertyk?
To ktoś, kto wykazuje cechy zarówno introwersji, jak i ekstrawersji, i może się do nich odwoływać w zależności od nastroju, kontekstu i celów.
"Nie ma czegoś takiego, jak czysty introwertyk czy ekstrawertyk". Taka osoba znalazłaby się w zakładzie dla obłąkanych."
- Carl G. Jung
Ambiwertyk bywa również określany jako:
Introwertertyk otwarty (ang.:outgoing introvert)
Introwertyk, który może być otwarty i śmiały w pewnych sytuacjach, wokół pewnych ludzi, lub gdy jest to absolutnie konieczne.
Antysocjalny ekstrawertyk (ang. antisocial extrovert)
Ekstrawertyk, który potrzebuje czasu, aby się naładować przed socjalizacją, lub który lubi być sam, bardziej niż typowy ekstrawertyk.
Społeczni introwertycy: Introwertyk, który w razie potrzeby może się zaangażować w ekstrawersję.
Ekstrawersja i introwersja
Ekstrawersja i introwertersja opisują, jak ktoś reaguje na ludzi.
Ekstrawersja i introwersja a ambiwersja
Ambiwertycy są elastyczni w tym, jak reagują na ludzi.
W odpowiednim kontekście, w odpowiednim nastroju, wokół właściwych ludzi, ambiwertyk może przerodzić się w ekstrawertyka.
W trudnych kontekstach, kiedy ktoś jest zmęczony, nerwowy lub toksyczny, ambiwertyk może zmienić się w introwertyka.
Czy kiedykolwiek zostałeś opisany jako introwertyk lub ekstrawertyk?
Charakterystyka "introwertyka" i "ekstrawertyka" stała się zbyt uproszczona, gdzie introwertycy są powszechnie postrzegani są jako "nieśmiali", a ekstrawertycy jako "otwarci".
Zrozumienie psychologii kryjącej się za tymi terminami staje się bardziej zrozumiałe, gdy spojrzymy wstecz na ich pochodzenie.
Terminy "introwertyczny" i "ekstrawertyczny" zostały po raz pierwszy wprowadzone przez Carla Junga, twórcy psychologii analitycznej, na początku XX wieku.
Opisując psychologię umysłu świadomego, Jung używa tych terminów w odniesieniu do różnych postaw wobec życia; dwóch różnych "sposobów" reagowania na okoliczności.
Podstawy jego teorii stwierdzały, że ludzie wykazują albo "introwertyczne", albo "ekstrawertyczne" tendencje osobowościowe, w zależności od tego, jak wolą "ładować" swoją energię. Innymi słowy, czy gromadzimy energię w samotności, czy w otoczeniu ludzi?
Postawa "introwertyczna" charakteryzuje się zatem wewnętrznym przepływem osobistej energii, zdobytej poprzez spędzanie czasu w samotności w refleksji, z bogatą wyobraźnią.
Natomiast "postawa ekstrawersyjna" charakteryzuje się zewnętrznym przepływem osobistej energii, zgromadzonej na przykład w otoczeniu przyjaciół na imprezie lub w zatłoczonym barze. Jung wyjaśnił, że każda jednostka hamuje elementy obu tych cech.
Choć niektórzy z nas mogą mieć tendencję do wykazywania jednej cechy bardziej niż drugiej, to jednak w teorii nigdy nie jesteśmy jednym lub drugim.
Hans Eysenck i jego teoria
W latach 60-tych XX wieku psycholog Hans Eysenck zaproponował, że główną różnicą między nimi nie jest to, że lubią przebywać wokół ludzi, ale raczej to, że z biologicznego punktu widzenia wymagają różnych poziomów pobudzenia, aby czuć się społecznie "zadowolonymi". Innymi słowy, bycie "introwertykiem" a "ekstrawertykiem" zależy od stopnia, w jakim nasz mózg staje się czujny i reaguje na bodźce i nagrody.
Teoria Eysencka mówi, że ekstrawertycy mają niższą podstawową stopę podniecenia - co oznacza, że pracują ciężej, aby pobudzić swoje umysły i ciała w celu osiągnięcia tego samego "normalnego" stanu, do którego introwertycy łatwiej docierają. To prowadzi tych, którzy wykazują bardziej ekstrawertyczną postawę do poszukiwania nowości, przygody i towarzystwa innych. Ekstrawertycy mają również większą reakcję na nagrody, co oznacza, że ich mózg spragniony jest reakcji na dopaminę (lub "szczęśliwy" narkotyk) wyzwalanych przez “neuronowy system nagród”.
Czy na świecie więcej jest ekstrawertyków czy introwertyków? A może ambiwertyków?
Szacuje się, że "ekstrawertycy" stanowią większość (od 50 do 75%) populacji. Co to oznacza w odniesieniu do naszych cyfrowych nawyków?
Ekstrawertyzm, introwertyzm a uzależnienie od technologii
Fakt, że są wśród nas są bardziej ekstrawertyczne osoby, które pragną "podniecenia", staje się szczególnie interesujący, gdy weźmiemy pod uwagę reakcje, które otrzymujemy w wyniku interakcji z technologią. Mówię tu o pętli reakcji dopaminy występującej w naszym mózgu za każdym razem, gdy otrzymujemy powiadomienie na naszym smartfonie lub sprawdzamy w mediach społecznościowych.
Co to w praktyce oznacza dla różnych typów osobowości wchodzących w interakcję z technologią? W jakim stopniu nasze uzależnienia od naszych urządzeń są w ogóle związane z tym, jak bardzo jesteśmy ekstrawertyczni lub introwertyczni jako jednostki? W jaki sposób pętla sprzężenia zwrotnego z nagrodami zapala się w mózgu introwertyka, w odróżnieniu od mózgu ekstrawertyka? O tym w kolejnym poście.
